กลูตาไธโอน ช่วยให้ขาวได้จริงหรือ

สารกลูตาไธโอน เป็นสารที่เซลล์ในร่างกายเราสามารถสังเคราะห์ขึ้นได้เอง มีคุณสมบัติเป็นโปรตีนชนิดหนึ่ง มีหน้าที่ปกป้องเนื้อเยื่อของอวัยวะทุกส่วนโดยการต่อต้านอนุมูลอิสระที่สะสมอยู่ตามส่วนต่างๆ และกระตุ้นภูมิคุ้มกันของร่างกาย ที่สำคัญยังช่วยตับในการทำลายและขจัดสารพิษออกจากร่างกาย เช่น ตัวยาหรือสารพิษที่ไม่ละลายน้ำ เมื่อรวมตัวกับสารกลูตาไธโอน จะช่วยให้ละลายน้ำได้และถูกกำจัดออกจากร่างกายได้ในที่สุด สารพิษจำพวกโลหะหนักหรือสารกำจัดแมลง สามารถถูกขจัดออกจากร่างกายได้โดยการทำงานของกลูตาไธโอนร่วมกับตับ

สารกลูตาไธโอนยังมีหน้าที่สำคัญอีกมากมายในร่างกาย เช่น สังเคราะห์โปรตีน ช่วยให้เม็ดเลือดแดงมีความแข็งแรง ช่วยเร่งการซึมผ่านของสารอาหารเข้าสู่เซลล์ ช่วยปกป้องดีเอ็นเอของเซลล์ไม่ให้ถูกทำลาย ซึ่งเป็นการป้องกันการเกิดมะเร็งนั่นเอง

โดยสรุปสารกลูตาไธโอน จึงเป็นสารต้านอนุมูลอิสระในร่างกายที่มีกำลังสูงเมื่อเปรียบเทียบกับวิตามินซีหรือวิตามินอี เมื่ออายุคนเรามากขึ้นปริมาณกลูตาไธโอนในร่างกายจะลดน้อยลง มีผลทำให้เซลล์และอวัยวะทุกส่วนเสื่อมโทรมลง ในทางตรงกันข้าม นักวิจัยพบว่าผู้ที่มีอายุยืนยาวและมีสุขภาพแข็งแรง มักจะตรวจพบสารกลูตาไธโอนปริมาณสูงในกระแสเลือด


การใช้ประโยชน์ทางการแพทย์
สารกลูตาไธโอนมีการนำมาใช้เป็นยารักษาโรคเกี่ยวกับระบบเส้นประสาทบกพร่อง เช่น โรคพาร์กินสัน โรคอัลไซเมอร์หรือโรคสมองเสื่อม โรคปลายเส้นประสาทอักเสบ มะเร็งกระเพาะ และมะเร็งต่อมลูกหมาก โดยได้รับการรับรองให้ใช้เป็นยามามากกว่า 30 ปี การรักษามักจะให้โดยการฉีดเข้าเส้นหรือเข้าที่กล้ามเนื้อ อาการข้างเคียงของยาดังกล่าวตอนนี้ยังไม่พบ แต่อย่างไรก็ตามพบว่า สารกลูตาไธโอนมีผลข้างเคียงในการยับยั้งเอนไซม์ไทโรซิเนส ซึ่งทำให้เม็ดสีของผิวหนังเปลี่ยนจากเม็ดสีน้ำตาลดำเป็นเม็ดสีชมพูขาว ผลข้างเคียงนี้จึงทำให้มีการแตกตื่นและนำกลูตาไธโอนมาเตรียมเป็นยาเม็ดเพื่อใช้เป็นอาหารเสริม เพื่อชะลอวัย และหวังผลให้ผิวขาวใสหรือผิวขาวอมชมพู


ยาเม็ดกลูตาไธโอน ได้ผลจริงหรือ ?
ในวงการของอาหารเสริม มีการนำสารกลูตาไธโอนมาทำเป็นยาเม็ดในขนาดความแรงต่างๆ กัน เพื่อใช้ในการรับประทานเป็นอาหารเสริม โดยหวังผลว่า จะสามารถเสริมและทดแทนปริมาณกลูตาไธโอนที่ร่างกายมีไม่พอหรือบกพร่องไป อันเนื่องมาจากสาเหตุของโรคต่างๆ

จากการรวบรวมข้อมูลพบว่า สารกลูตาไธโอนจะไม่สามารถถูกดูดซึมจากกระเพาะอาหารได้ เพราะจะถูกย่อยสลายและขับออกทางลำไส้ ดังนั้นการรับประทานยาเม็ดกลูตาไธโอนจึงไม่ได้รับประโยชน์เลย ไม่ว่าจะกินครั้งละหลายๆ เม็ดหรือในขนาดที่สูงมากๆ ก็ตาม


กลูตาไธโอนช่วยให้ผิวขาวได้จริงหรือ?
ตามที่ได้กล่าวไปข้างต้น อาการข้างเคียงอันไม่พึงประสงค์ของการใช้ยากลูตาไธโอนคือ การยับยั้งการสร้างเซลล์เม็ดสีให้ผิวหนัง รวมทั้งการเปลี่ยนเม็ดสีที่สร้างขึ้นจากสีน้ำตาลดำเป็นเม็ดสีชมพูขาว จึงมีการคิดนำเอาสารชนิดนี้มาใช้เป็นอาหารเสริมโดยหวังว่า จะสามารถเสริมและเพิ่มความเข้มข้นของกลูตาไธโอนในกระแสเลือดให้มากๆ เพื่อหวังผลให้ผิวหน้าขาวอมชมพู แต่ในความเป็นจริงยาเม็ดที่เป็นอาหารเสริมนั้น ทานมากเท่าไหร่ก็จะไม่ได้ผล เพราะสารชนิดนี้จะถูกย่อยสลายและกำจัดออกจากร่างกาย ไม่ถูกดูดซึม แพทย์หลายสำนักจึงได้มีการดัดแปลงโดยทำการฉีดเข้าเส้นหรือเข้ากล้ามเนื้อเช่นเดียวกับการรักษาโรคต่างๆ อย่างไรก็ตามอาการข้างเคียงของผิวขาวเป็นอาการชั่วคราวเท่านั้น จึงไม่ควรใช้ยานี้ในทางที่ผิด


ภาวะที่ร่างกายขาดกลูตาไธโอน
เนื่องจากสารดังกล่าวร่างกายสร้างได้เอง แต่สภาวะที่ร่างกายอาจขาดหรือมีกลูตาไธโอนไม่เพียงพอ เช่น เมื่อร่างกายมีโรคแทรกซ้อน ทำให้กลูตาไธโอนลดน้อยลงด้วยสาเหตุการถูกทำลายด้วยยารักษาหรือด้วยตัวโรคเอง หากร่างกายขาดหรือมีกลูตาไธโอนน้อย จะมีผลทำให้เกิดโรคตับอักเสบง่าย ทำให้ตับทำงานได้ไม่เต็มที่ มีโอกาสในการเกิดภาวะแทรกซ้อนของระบบทางเดินหายใจ โรคหืด ผู้ที่มีกรรมพันธุ์เกี่ยวกับความบกพร่องของกลูตาไธโอนมักจะมีปัญหาโรคแทรกซ้อนทางระบบประสาท ผู้ที่ป่วยด้วยโรคภูมิคุ้มกันบกพร่องหรือโรคเอดส์ ปริมาณกลูตาไธโอนในระบบเลือดจะต่ำมากๆ ผู้ที่สูบบุหรี่จัดก็เช่นกัน ดังนั้นบุคคลเหล่านี้จะเกิดโรคแทรกซ้อนได้ง่าย

กลูตาไธโอนในธรรมชาติ
พบมากในผลไม้ ได้แก่ แตงโม สตรอเบอรี่ องุ่น ผลอโวกาโด ส่วนในผักพบมากใน หน่อไม้ฝรั่ง สำหรับเนื้อสัตว์จะพบได้ใน ปลา และเนื้อแดง เช่น เนื้อหมู เนื้อวัว ดังนั้นควรเลือกรับประทานจากธรรมชาติดีกว่าที่จะหลงไปใช้สารนี้อย่างผิดๆ และขาดความเข้าใจ



ที่มาจาก มูลนิธิเพื่อผู้บริโภค

ทำงานและทำตัว ให้ถูกใจหัวหน้างาน

คิดว่าหลายคนต้องเคยมีประสบการณ์ ที่กำลังจะพูดถึงในสัปดาห์นี้แน่นอน ประสบการณ์ที่เป็นเหมือนฝันร้าย หรือฝังอยู่ในใจของคน ที่เพิ่งเริ่มรับงานใหม่ หรือต้องมาทำงานที่ไม่คุ้นเคยมาก่อน แม้ว่าจะตั้งอกตั้งใจทำอย่างไร ก็ไม่เป็นที่พอใจของผู้บังคับบัญชา เอาซะเลย จนทำให้รู้สึกหมดกำลังใจ หรือน้อยอกน้อยใจอยู่บ้าง เพราะได้ทุ่มเททั้งกำลังกาย และกำลังใจมุ่งมั่นที่จะสร้างผลงานนั้น ด้วยความตั้งอกตั้งใจมาโดยตลอด แต่เจ้านายคนดี กลับมองข้ามความสามารถของคุณ หรือ มองมองไม่เห็นถึงความพยายามของคุณ อย่าเพิ่งท้อแท้ชิงลาออกไปก่อนนะคะ ปัญหาทุกปัญหามีทางออกอยู่เสมอ เพียงแต่ต้องให้เวลาเป็นตัวคลี่คลาย ทั้งนี้ทั้งนั้น คุณเองก็ต้องพยามยามทำงานต่อไป และต้องพิจารณาหาข้อเสียของตัวเอง แล้วนำปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้นด้วยเหมือนกัน

ลองทำตามข้อแนะนำเหล่านี้ดู เผื่อว่าสักวันหนึ่ง คุณจะทำงานได้ถูกใจหัวหน้าเหมือนคนอื่นๆ เขาบ้าง

พยายามสร้างผลงานต่อไป
ความดีย่อมเป็นที่ประจักษ์อยู่แล้ว แม้ว่าวันนี้หัวหน้าของคุณจะยังมองไม่เห็น แต่นานวันผ่านไปสิ่งดีๆ ที่คุณกระทำต้องเข้าตากรรมการแน่นอน พยายามทำตัวเป็นลูกน้องที่ดี มาทำงานตรงเวลา สิ่งเหล่านี้ใครๆ ก็รู้ใครๆ ก็เห็น หลักฐานก็อยู่ในบัตรตอกเวลา และผลงานของคุณเองค่ะ

อย่าเป็นคนแข็งจนเกินไปนัก
อย่าคิดว่าการพูดจาเอาอกเอาใจหัวหน้า จะเป็นการเลียแข้งเลียขาเสมอไป คุณสามารถเลือกชม เลือกพูดให้ตรงกับใจคุณก็ได้ เพียงแต่เลือกพูดเฉพาะสิ่งดีๆ เท่านั้น อย่างเช่น ถ้าวันนี้คุณรู้สึกว่า สร้อยคอเส้นใหม่ของหัวหน้า ดูเก๋ไก๋เสียเหลือเกิน คุณก็เพียงแต่พูดมันออกมา ใครๆ ก็ชอบให้มีคนชมทั้งนั้นละค่ะ โดยเฉพาะ เมื่อซื้อเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายใหม่ๆ มาก็อยากให้มีคนช่วยบอกว่าดีหรือไม่ดี

พยายามขอคำแนะนำ หรือปรึกษาปัญหากับหัวหน้าบ้าง ในเรื่องการทำงาน
เมื่อคุณไม่ชัวร์ในการตัดสินใจเกี่ยวกับงาน การปรึกษากับหัวหน้า จะทำให้เขาภาคภูมิใจ และรู้สึกว่าตัวเองสำคัญ เพราะถือว่าได้มีส่วนร่วมกับผลงานชิ้นนั้น

สังเกตว่าเจ้านายของคุณชอบให้แต่งตัวหรือไม่
ประมาณว่า แต่งให้ถูกใจหัวหน้า ว่างั้นเถอะ เพราะถ้าไม่ชอบแล้วละก็ คุณควรลดการแต่งกาย ลงมาอยู่ในปริมาณที่เหมาะสม จริงอยู่คุณมีอิสระ ที่จะเป็นตัวของตัวเอง แต่ถ้าลดมันลงมานิดหน่อย แล้วชีวิตของคุณจะดีขึ้นกว่าเก่า แล้วละก็ ลดมันลงมาเถอะค่ะ

อย่าทำตัวรู้มากเกินคนอื่น
เมื่อคุณอยู่ร่วม ในหัวข้อสนทนาใดๆ โดยเฉพาะเมื่อมีหัวหน้าร่วมวงด้วย ควรรับฟังสิ่งที่คนอื่นพูด มากกว่าที่จะเป็นฝ่ายเสนอความเห็น แต่ถ้ามั่นใจว่าสิ่งนั้นคุณรู้จริงๆ ก็แสดงออกมาให้คนอื่นได้เห็นกันเลยว่า ที่นั่งเงียบๆ อยู่น่ะใช่ว่าคุณจะไม่รู้อะไร เพียงแต่คุณไม่อยากหักหน้าใครๆ เท่านั้นเอง

อย่าพยาบาททำตัวเลียนแบบ เข้ากลุ่มพวกที่ชอบตามหัวหน้าต้อยๆ เด็ดขาด
เป็นตัวของคุณเองให้มากเข้าไว้ เพราะคุณไม่มีทางรู้หรอกว่า หัวหน้าของคุณใช่จะไม่รู้อะไรเลย เขาอาจรู้ว่าใครเป็นยังไง เพียงแต่ไม่อยากทำให้ใคร เสียความรู้สึกก็ได้ จึงทำเหมือนพึงพอใจในสิ่งที่ลูกน้องเหล่านั้น พยายามยัดเยียด เมื่อคุณกลายเป็นคนพิเศษ ที่ทำอะไรเหมาะสม หัวหน้าของคุณมีหรือจะไม่แอบนิยมคุณอยู่ในใจบ้าง แต่ถ้าหากหัวหน้าของคุณ เกิดเป็นประเภท ชอบให้คนอื่นตามมาพะเน้าพะนอเอาใจ คุณก็ต้องเอ่ยชมแต่พอดี หรือในบางโอกาสก็พอ ที่เหลือต้องรอเวลาให้ผลงานของคุณ พิสูจน์ตัวของมันเองค่ะ

หากคุณโชคร้ายได้หัวหน้าประเภทขี้โมโหเอาแต่ใจตัวเอง
คุณควรพยายามเรียนรู้ว่า อะไรที่ทำให้เขาหรือเธอไม่พอใจ และเลี่ยงให้ไกลจากมันมากที่สุด ทำงานของคุณไปตามสเตปที่หัวหน้าวางไว้ โดยไม่ลืมที่จะระวังไม่ให้ใครทำอะไรให้เป็นที่ขุ่นเคืองด้วย เพราะผลกระทบย่อมตกอยู่ที่คุณด้วยเช่นกัน

เมื่อถึงเวลาต้องพรีเซนต์ คุณต้องพร้อมเสมอ!แม้ว่าคุณจะเป็นคนเก่งสักแค่ไหน แต่หากเก็บงำมันไว้เงียบๆ คนเดียว คงไม่มีวันที่ใครๆ จะรับรู้ถึงความสามารถของคุณแน่นอน คุณต้องรู้จักแสดงออก กล้าพูด กล้าทำ

ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ แม้ว่าบางข้ออาจดูเหมือนไม่ได้เกี่ยวกับ การสร้างผลงานเอาเสียเลย แต่คุณควรจะรู้ไว้ว่า บุคลิกภาพคือ ส่วนที่ช่วยสนับสนุนให้ภาพลักษณ์ของคุณ ดูดีในสายตาของคนรอบข้าง หากคุณเป็นใครสักคนที่ไม่น่าสนใจ อาจถูกมองข้ามไปได้ง่ายๆ ฉะนั้น พยายามสร้างความประทับใจ ให้ซึมซับเข้าสู่หัวใจหัวหน้าของคุณซะบ้าง ยังไงเสีย คนทำดี ย่อมได้ดี(สักวัน) !!

สาหร่ายเถ้าเแก่น้อย ต็อบ อิทธิพัทธ์ กุลพงษ์วณิชย์

ตามติดถนนสายชีวิตของ " เถ้าเแก่น้อย "

ลองจินตนาการดูว่าหากคุณกำลังเข้าสู่วัยรุ่นในวัย 24 ปี คุณกำลังทำอะไรอยู่หรือหากคุณอยู่ในวัยนั้นแล้วคุณจะเป็นอย่างไร คุณจะยังเป็นเพียงเด็กกะโปโลคนหนึ่งที่ก้ำกึ่งอยู่ระหว่างโลกของความเป็นจริงกับโลกของหนังสือเรียน หรือคุณยังสนุกกับการเพลิดเพลินใช้ชีวิตไปวันๆก่อนจะสยายปีกทยานไปบนถนนแห่งชีวิต

แต่สำหรับ ต็อบ-อิทธิพัทธ์ กุลพงษ์วณิชย์ ใน วัย 24 ปีของเขา กลับเป็นวัยที่น่าจดจำ เพราะถนนสายชีวิตที่เขากำลังโลดแล่นอยู่นั้น เรียกได้ว่าไปไกลหรือเกือบจะถึงเส้นชัยแล้วก็ได้ ในขณะที่คนรุ่นราวคราวเดียวกันเพิ่งจะออกสตาร์ทเครื่องเท่านั้น

อ่านมาถึงตรงนี้หลายคนอาจคิดว่าเป็นการพูดเกินจริง งานนี้เลยต้องพิสูจน์ด้วยภาระหน้าที่ของหนุ่มน้อยวัย 24 ปีคนนี้ เพราะปัจจุบันเขาดำรงตำแหน่งเป็นถึงประธานเจ้าหน้าที่บริหาร บริษัท เถ้าแก่น้อย ฟู๊ดแอนด์มาร์เก็ตติ้ง จำกัด หรืออาจจะเรียกสั้นๆว่า “เถ้าแก่น้อย” ก็คงไม่ผิดนัก

รู้สึกยังไงกับการเป็นเถ้าแก่น้อย ?
ผมคิดว่ามันสองแง่มุมครับ ด้านหนึ่งก็รู้สึกว่ามันทำให้เราทำอะไรได้ไม่เต็มที่ คือ บางทีคนคิดว่าเราเป็นแบรนด์อิมเมจ ทำให้เราไม่มีเวลาเป็นส่วนตัวพอให้กับตัวเอง ไม่มีเวลาในที่นี้ไม่ได้หมายถึงว่าต้องทำงานมาก เพราะทำงานมากไม่เป็นไร แต่บางครั้งบางเวลาเราอยากออกไปเดินเล่นบ้างอะไรบ้าง แต่บางครั้งคนอื่นก็จำเราได้ ซึ่งผมมองว่านั่นก็เป็นข้อเสียด้านหนึ่ง แต่ใช่ว่าจะไม่มีข้อดี เพราะ ถ้าพูดถึงข้อดีแน่นอนว่ามันตามมาอีกเยอะ แต่ส่วนหนึ่งที่ผมรู้สึกแบบนี้ เพราะจริงๆ แล้วส่วนตัวผมเป็นคนที่ค่อนข้างสันโดษ ชอบความเป็นส่วนตัวสูง

มองว่าทุกวันนี้เราประสบความสำเร็จในชีวิตหรือยัง ?
ผมคิดว่ายัง คือตอนนี้เพิ่ง 5 ปีเอง ที่ผมเข้ามาทำธุรกิจแบบจริงจัง ถ้าเป็นเด็กก็เหมือนเริ่มวิ่งได้ ส่วนตัวผมคิดว่าสิ่งที่ได้มาภายใน 5 ปีนี้ มันยังไม่ใช่ความสำเร็จ มันเหมือนกับแค่เราโชคดีทำในสิ่งที่ถูกจุด แต่ถ้าถามว่าความสำเร็จของผมคืออะไร ผมคิดว่าผมสามารถรักษามันได้ในวันที่ผมเดินออกมาแล้ว คือเมื่อไหร่ที่ผมรีไทร์ ผมยังสามารถรักษาธุรกิจนี้ไว้ได้ ผมถือว่ามันหมดช่วงเวลาของผมแล้ว และผมทำได้ดีที่สุดแล้ว นั่นแหละคือความสำเร็จ ผมเชื่อว่าชีวิตคนเรามันมีขึ้นมีลง เหมือนที่คุณพ่อของผมเคยสอนไว้ว่า เวลาที่ชีวิตขึ้นอะไรมันก็ดีหมด แต่เวลาที่ชีวิตลงสำคัญคือเราต้องอยู่กับมันให้ได้ ถ้าอยู่กับมันไม่ได้เราก็ไม่ไหว

รู้สึกกดดันจากการถูกคาดหวังหรือไม่ ?
แน่นอน ปฏิเสธไม่ได้ว่าผมถูกคาดหวังจากคนรอบข้าง แต่ผมเป็นคนที่แปลกอย่างหนึ่ง คือเป็นคนที่มีแรงขับดันในตัวเอง ผมคิดว่าลึกๆผมอาจจะมีความหวังบางอย่าง คือ ผมเป็นคนที่มีความฝัน บางครั้งผมว่ามันก็ดีนะ เพราะบางครั้งความฝันทำให้เรามีแรงที่จะตื่น เราไม่ง่วงนอนตอนเช้า

ถ้าถามถึงอาชีพในฝันตอนยังเป็นเด็ก ?
ตอนเด็กๆ ผมก็ฝันอยากเป็นนักธุรกิจนัก แต่พอ ม.1-2 เริ่มอยากเป็นนักร้อง (หัวเราะ) จน ม. 6 ผมก็อยากกลับมาเป็นนักธุรกิจเหมือนเดิม ทุกวันนี้ก็ถือว่าโชคดีที่เราได้ทำงานตามที่เราฝัน ซึ่งผมไม่ได้หวังว่าอาชีพนี้จะทำให้ผมร่ำรวย แต่ผมอยากสร้างอะไรที่เป็นอาณาจักรเป็นโลกของเรา มีทุกสิ่งทุกอย่างที่เราสร้างขึ้นมาด้วยมือเราเอง

มีหลักการทำงานและสูตรความสำเร็จอย่างไร ?
ธรรมดามากเลยครับ พยายามๆๆ มองไกลๆๆ พัฒนาๆๆ อดทนๆๆ แต่ส่วนที่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือไม่นั้น สำหรับกรณีของผม ผมบอกว่า เพราะผมมีและรู้ข้อมูลบางอย่างที่คนอื่นไม่รู้ แต่ผมรู้เหมือนกับบิล เกตต์ ที่รู้ว่าต้องทำวินโดว์แล้วจะดี ผมก็รู้ว่าสาหร่ายมีคนชอบทานเยอะ เพียงแต่เอามาปรับรูปร่าง แพ็คเกจ รีแบรนด์ดิ้งเท่านั้นเอง คือ คนที่จะสำเร็จหรือไม่ต้องดูว่าเค้าได้ข้อมูลมาถูกที่หรือเปล่า ที่สำคัญคือเอาข้อมูลนั้นมาใช้มั้ย บางคนรู้ข้อมูลแล้วไม่เอามาทำก็ไม่เกิดประโยชน์ ทั้งนี้เราก็ต้องตรวจสอบข้อมูลที่เราได้รับมา แต่จะตรวจยังไงอันนี้ก็ต้องลงมือทำลองผิดลองถูก เพราะไม่มีอะไรบอกคุณได้ว่าสิ่งไหนถูกหรือผิด นอกจากเราทำแล้วเรียนรู้จากมัน

เวลาที่ต้องเจออุปสรรค มีวิธีรับมืออย่างไร ?
ผมจะนึกถึงหน้าคุณแม่ เพราะผมเคยเห็นภาพของท่านตอนแม่ร้องไห้ ผิดหวัง ซึ่งผมจะคิดเสมอว่าไม่อยากเห็นภาพนั้นอีก ดังนั้นเวลาที่เราเจอปัญหาก็ต้องพยายามอดทน และดึงตัวเองกลับมา หรือออกมาจากความผิดหวังให้ได้ คิดเสมอว่าทุกวันนี้ที่เราทำ เราทำเพื่อคุณแม่และเพื่อครอบครัว

เคยรู้สึกว่าต้องแบกภาระเกินวัยรุ่นคนหนึ่งหรือไม่ ?
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าสนุกกับชีวิต เพราะผมคิดว่าเพื่อนหรือคนรุ่นเดียวกับผม ซึ่งคงจะมีที่มาเจออะไรแบบผม แต่คงจะน้อยยิ่งโอกาสที่จะได้เจอเรื่องสนุกๆ แบบนี้มันคงจะแทบไม่มีสำหรับคนอายุ 24 การที่จะได้เจอเรื่องท้าทาย ซึ่งผมคิดว่ามันสนุก ผมสามารถแก้อะไรยากๆ ในขณะที่ผู้ใหญ่บางคนทำไม่ได้ ซึ่งผมคิดว่ามันท้าทายสำหรับผม

ทำงานหนักแบบนี้ทำให้ไม่ได้รับประสบการณ์ตามวัยหรือไม่ ?
อย่างที่บอกผมเป็นเด็กเกเรมาก่อน ก่อนหันมาทำธุรกิจจริงจัง ผมคิดว่าตัวเองก็ใช้ได้เหมือนกัน ก็ผ่านประสบการณ์แบบสุดๆ มาเหมือนกัน ทำให้เรารู้ว่าความสนุกตรงนั้นมันเป็นยังไง แต่ก็ไม่ใช่เราละทิ้งมันนะ แต่เราเอาเป็นแค่ช่วง relax ของเรา คือ ผมทำงานหนักก็จริง แต่ผมก็มีช่วงที่ relax มีช่วงที่สนุกแบบคนทั่วไปได้ มีเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน ดังนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่ขาดไป เพียงแต่ผมควบคุมมันได้ และรู้ว่าควรทำมันตอนไหน เวลาไหนควรทำอะไร ใช้การแบ่งเวลามากกว่า

ไลฟ์สไตล์ประจำวันเป็นอย่างไร ?
ผมทำงานทุกวัน อย่างผมมาเที่ยวเดินเล่นพารากอน ถามว่าทำงานไปด้วยมั้ย ผมก็ทำ ผมสังเกตผมดูไลฟ์สไตล์คน อย่างแคมเปญแจกบีบี (โทรศัพท์มือถือยี่ห้อแบล็ค เบอร์รี่) ล่าสุด มันก็เกิดมาการที่ผมมาเดินห้างและเห็นคนทั่วไปใช้บีบีกันเต็มไปหมด ซึ่งผมเชื่อว่าในจำนวนนั้นมีคนจำนวนหนึ่งที่ยังอยากได้บีบี ผมเลยคิดว่าแคมเปญนี้ก็น่าจะเข้าท่า เลยเอาทำเป็นโครงการใหม่ของบริษัทสำหรับผม ผมถือว่าเที่ยวไปด้วยทำงานไปด้วย ขณะเดียวกันก็เที่ยวไปด้วยทำงานไปด้วยเช่นกัน เพราะผมคิดว่าคนเราทำงาน หรือเจ้าของกิจการต้องมองว่าการทำงานคือการเที่ยวเล่นของคุณ อย่าไปมองว่ามันเป็นการทำงานมันจะหดหู่ ต้องมองว่ามันเป็นเรื่องสนุกจะดีกว่า คนเราจะสุขหรือไม่สุขอยู่ที่วิธีคิด

ความสุขสำหรับเถ้าแก่น้อยคืออะไร ?
หลายอย่างครับ การได้ทำธุรกิจและเห็นสิ่งที่ผมทำมันไปได้ คนรักคนชอบในสิ่งที่ผมทำ บางคนอาจไม่เข้าใจ เพราะไม่เคยสัมผัสแต่สำหรับผมมันสุขยิ่งกว่ายาเสพติดอีก

มองอนาคตของตัวเองอย่างไร ?
ผมยังไม่ได้วางแผนชัดเจน แต่เลือกที่จะปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามกาลเวลา เพราะถ้าเรามัวมากำหนดอนาคตตั้งแต่ปัจจุบันก็ทำให้เครียดเปล่าๆ

แม้จะเป็นเวลาไม่นานสำหรับการพูดคุยกับหนุ่มหน้าใสวัย 24 ปีคนนี้ แต่ "เถ้าแก่่น้อย" ก็สร้างความประทับใจได้ไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นมุมมองความคิดทั้งเรื่องงาน หรือเรื่องการใช้ชีวิต เอาเป็นว่าขอยกนิ้วซูฮกในความสามารถให้ เถ้าแก่ต็อบ แห่งสาหร่ายเถ้าแก่น้อยแล้วกัน...